ارزیابی شاخص‌های شهر الکترونیک در راستای توسعه پایدار شهری از دیدگاه مدیران شهری (مطالعه موردی: مناطق چهارگانه شهر کرمان)

امروزه بحث توسعه شهرها در شبکه جهانی نیز مطرح شده است و هر روز، شهرها و شهرک‌های جدیدی در فضای مجازی ساخته می‌شوند که نه‌تنها بر عوامل اجتماعی، اقتصای، فرهنگی، زیست‌محیطی و کالبدی تأثیر می‌گذارند، مسائل و مشکلات شهری را نیز حل می‌کنند؛ این پیشرفت سبب ارایه نظریه شهر الکترونیک و شهر پایدار در سراسر جهان شده است. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی شاخص‌های شهر الکترونیک در راستای توسعه پایدار شهری از دیدگاه مدیران شهر کرمان است. نوع پژوهش با توجه به هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی - تحلیلی است. اطلاعات و داده‌های لازم با روش‌های اسنادی و میدانی (پرسش‌نامه) جمع‌آوری شده‌اند. جامعه آماری شامل 40 مدیر شهری ساکن در مناطق چهارگانه شهر کرمان است که با روش دلفی و تصادفی انتخاب شده‌اند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss، آزمون کلموگروف اسمیرنوف و آزمون آماری تی تک‌نمونه‌ای، برای وزن‌دهی از مدل آنتروپی و برای رتبه‌بندی مناطق شهر کرمان از مدل ویکور (vikor) استفاده شده است. یافته‌های پژوهش با توجه به آزمون تی تک‌‌نمونه‌ای نشان می‌دهند که از دیدگاه مدیران، شهر کرمان از لحاظ شاخص‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی شهر الکترونیک در راستای توسعه پایدار، شهری نامطلوب و نامناسب است. در نهایت، با روش رتبه‌بندی به‌ترتیب منطقه‌های 2، 1، 4 و 3 بر اساس چهار شاخص (اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی) پژوهش رتبه‌بندی شدند و منطقه 2 شهر کرمان وضعیت مطلوب‌تری داشت.